Торқалы тоқсан жаста

Новости

22.05.2018, 14:15

Есімі елге танымал теміржолшы ардагер, сұрапыл соғыс жылдары тылда еңбек етіп, ұзақ жылдар теміржол саласында басшылық қызметтерде болған Павел Синица биыл 90 жасқа толып отыр. Павел Синица қарапайым шаруалар отбасынан. Әке-шешесі Қандыағаш маңындағы Жұрын ауылына қарасты Димитровка совхозында еңбек еткен. Павел де азын-аулақ білім алған соң, ата-анасымен бірге егіс алқабында еңбек етеді. Алайда, Ұлы Отан соғысы жас жігіттің өміріне өзгерістер енгізеді. «Отбасымызда теміржолшы болмаған. Соғыс жылдары ауыл жастарының тылда еңбек ету керектігі туралы ел басқарған азаматтардың бұйрығы шыққан болатын. Бірақ, теміржолда адам қолы жетіспей жатса керек. Партия мен үкіметтен хатшылар келіп, әскери комиссариат бізге темір жолға жұмысқа тұруымызға тапсырма берді», – дейді Павел алыста қалған балалық шағын еске алып. Павел теміржолға стрелочник болып жұмысқа тұрады. Бұл кезде ол он төрт-он бес жастар шамасында еді. Сұм соғыс Павел мен оның қатарластарын ерте есейтті. Өз бетімен еңбек ете жүріп ол, теміржол жұмысының қыр-сырын игере бастайды. Тіпті, аз уақытта қызметі де бірте-бірте жоғарылап, мойнына жауапкершілік бұрынғыдан да көбірек артыла түседі. «Станция кезекшісі, диспетчер, аға диспетчер қызметтерін де атқардым. Қозғалыс және жолаушылар тасымалы бойынша бөлім басшысының орынбасары болып тағайындалдым. Еңбек жолым мені басшылық қызметтерге дейін көтерді», – дейді Павел Синица. Ол уақытта Ақтөбе жол бөлімшесі кеңес одағындағы ең ірі бөлімшесі болған екен. Өйткені, Орал бөлімшесі Ақтөбе қарамағына кірген. Ал бөлімше басшысының орынбасары болған Павел Павлович Орал бөлімшесіне толығымен жауапты болыпты. «1969 жылы Гурьев (қазіргі Атырау) өңірінде жол жұмыстарын игеру керек болды. Маған сол өңірге барып жұмыс істеуге ұсыныс түсті. Бастапқыда мен отбасымды алға тартып, басшылыққа Гурьев өңіріне бара алмайтынымды айттым. Содан бір сапардан үйге оралған бойым еді. Дереу Алматыға, Қонаевқа жетсін деген тапсырма келді. Ертеңіне қабылдау бөлмесінде болуым керек екен. Ал пойыз екі күн жүреді. Содан не керек, Ақтөбеге жанар-жағармай құйдырып алу үшін қонған Одессадан Алматыны бетке алған ұшаққа өңірдегі биліктегі азаматтардың ықпалымен отырып кеттім. Содан Дінмұхамед Қонаевпен кездесуге бардым. Ол сені Гурьевке жіберіп жатырмыз, ал сен бас тартыпсың, бір мәселе бар ма?» дей бергенде, мен баруға шешім қабылдағанымды қалай айтқанымды өзім де білмей қалдым. Маған Қонаев өте парасатты, мәдениетті әрі ақылды адам болып көрінді, сол себептен ол кісінің көңілін қалдырғым келмеді», – дейді Павел ақсақал. Павел Синица Атырау бөлімшесіне білек сыбана кіріседі. Мұндағы көрсеткіштер пайызы еселеп жоғарылай бастайды. Жүк тасымалы, бөлімше жұмысы, т.б. көрсеткіштер жоспардағыдан асып түседі. Гурьев бөлімшесінің ұжымының ауызбіршілігі мен еңбекқорлығының арқасында Гурьевтегі жүк айналымы 6 жылда 6,8 есе артып, өзіндік құн 2,4 есе төмендейді. Ал еңбек өнімділігі 2,7 есеге көтеріледі. Теміржол саңлағы 1991 жылы зейнет демалысына шығады. Теміржолды өмірінің ажырамас бір бөлігіне айналдырған теміржол ардагері ұзақ уақыт үйде отыра алмай, теміржол мекемелеріне барып, теміржолшылармен кездесіп, тәжірибесімен бөліседі. 2001 жылдан бүгінгі күнге дейін «ҚТЖ» ҰК» АҚ жанындағы Консультативтік кеңестің мүшесі. Қарт теміржолшы – теміржолшыларға сыйлы, құрметті адам. Павел Синица бүгінде Ақтөбеге жақын маңдағы ауданда тұрып жатыр. Бір ұл, бір қыз тәрбиелеген теміржол ардагері торқалы тоқсан жас белесінде. Павел Павловичке деніңіз сау болып, жүз жасаңыз демекпіз.

Торқалы тоқсан жаста

Читайте также

Газета «Қазақстан теміржолшысы», №61 от 26 июля 2024 года