Берлинге жеткен жауынгер
«Қазақстан теміржолшысы» газетінің тілшісі
Ұлы Отан соғысының ардагері, қарт теміржолшы Василий Сердюков соғысқа аттанғанда кәмелет жасқа енді жеткен еді. Ақмола өңірінің Богдановка ауылында туған ол мектепті бітірер-бітірместен әскер қатарына шақырту алады.
Бала арманы авиациялық училищеге түсіп, ұшқыш болу еді. Бірақ сол күйі ол арманы орындалмай қалды. 1943 жылы 17 жасында ағасымен бірге Шортанды аудандық әскери комиссариатынан келген шақыртумен Ресейдің Саратов облысындағы Хвалынск қаласына әскерге кетеді. Мұнда ол автополкіне түсіп, бірнеше ай оқып сержант атағын алады. Одан әрі Белоруссия артиллериялық әскери бөлімінің 26-шы ауыр миномет бригадасына соғысқа жіберіледі.
– Ол жақта «Студебекер» деген америкалық машиналармен 160-миллиметрлік минометтерді тасыдық. Бұл минометтер тек сол 1943 жылдың басында ғана әскерге жаңадан берілген екен. Біз Минск, Варшаваны жаудан азат етуге қатысып, Висла, Одер, Шпре өзендерінен өттік. Ең ауыр ұрыстар Берлиннің іргесінде, қаладан 75 км қашықтықтағы Зееолов биігінде болды, осы жердегі кескілескен соғыста 35 мың кеңес сарбазы қаза тапты деген дерек бар, – деп еске алады соғыс жылдарын ардагер.
Биыл 94 жасқа келетін ардагер соғысқа бауырымен бірге аттанып, елге жалғыз оралады. Қаза тапқан ағасын бауырластар зиратына өзі жерлейді.
– Мен осы зиратта соңғы рет 2011 жылы болдым. Бауырымның басына барып қайттым. Ал Зеелов биігінде мемориал ескерткіш орнатылған. Онда биік таудың басында солдат автоматымен тұр. Біз пайдаланған пушкалар мен танкалар, соғыс кезінде тасыған миномет бәрі сонда қойылған, – дейді В. Сердюков.
Соғыс аяқталғанмен Василий Сердюков елге тек 1946 жылы ғана оралды. Оған дейін Германиядағы әскери бөлімде қызмет етті. Ал туған жеріне келгесін елордадан 75 км жердегі Жолымбет кен орнында көлік жүргізушісі болып еңбек етті. Новосибирск темір жол көлігі әскери инженерлері институтына оқуға түсіп, оны бітірген соң Қарағанды темір жолына жұмысқа барды.
Мұнда ол станция бастығы, бастықтың орынбасары тағысын тағы жауапты қызметтерді атқарады. Кейін денсаулығы сыр берген соң кадрлар дайындайтын темір жол мектебінің бастығы қызметіне ауысып, сол жерде 1990 жылы зейнетке шыққанша еңбек етеді. Бүгінде ардагер Нұр-Сұлтан қаласында отбасымен бірге тұрады.
«Жастарға тілегім – Отанды сүйіп, өз елдеріңнің патриоты болыңыздар! Қазір мемлекет оқып, білім алу үшін бәрін жасап жатыр. Сол мүмкіндікті пайдалану керек. Сондай-ақ салауатты өмір салтын сақтап, денсаулықтарыңызды күтіңіздер!», – деп кейінгі ұрпаққа ақыл-кеңесін берді.