Әрдайым жолдарың болсын...
Тамыздың ортасына қарай Маңғыстаудан Қандыағашқа дейін №37 Маңғыстау-Семей жүйрік пойызының 7-ші вагонына отырдым. Мүгедектігі бар адамдардың купесіне мінгенім сол, жолсерік жетіп келіп хал-жағдайымды сұрап, сөмкемді орналастыруға көмектесіп бәйек болды.
Риза болып қалдым. Омырауына таққан бейджигінен оқыдым, аты-жөні Баеков Құралбек екен. Маңғыстаудан қозғалғаннан кейін пойызымыз жүйрік аттай жүйткіп ала жөнелді. Бір қызығы, көптен пойызға мінбегеннен бе, әлде мына пойыздың шойын жолы басқа ма деп ойладым. Өйткені пойыздың жүрісі жұмсақ, баяғыдай тықылдамайды.
Екінші жолсерік қыз келіп төсегімді жайып берді. Нұрғалиева Гүлнафис екен аты-жөні. Аққұманмен шәй әкеліп берді. Совет үкіметі кезіндегі пойызға мініп, вагонға орналасқаннан кейін проводниктер купеде неше адам болса сонша стақан шәйді екі бөлек шекермен қосып алдыңа әкеліп қоятыны есіме түсті. Ешкім вагонның ішінде пойыз теңселгенде теңселіп, коридорда сеңдей соғылысып жүрмейді. Жарықтық, ол кезде адамдардың бәрі қайырымды, бір-біріне көмектесіп бәйек болатын еді... Мына балдардың да қызметі жақсы екен, көптен бері мұндай жолсеріктерді кездестірмеп едім деп ойладым жолсерктеріме риза болып.
Демалып, шәй ішіп, бір-бірімен танысып, әңгіме-дүкен құрған вагондағы жолаушылардың қай-қайсысы да құрақ ұшып қызмет көрсеткен жолсеріктерге риза болды. Кешке қай вагонның іші салқындап кетті, көптің ыңғайына қарай жолсерігіміз кондиционерді сөндіріп, арасында қосып, жолаушылардың бар жағдайын жасады. Вагонның іші, купе, дәретханасы – бәрі тап-таза, майлық, сусабыны, қағазы бар, сондай жақсы көңіл күймен діттеген жеріміз Қандыағашқа келгенде «Әрдайым жолдарың болсынІ» деп жолсеріктерге алғысымызды айта-айта қоштастық.
Мұқанбетулла КЕМЕР, ардагер-журналист
Қазақстан Журналистер одағының мүшесі
Қандыағаш