Бірнеше ұлттың қаны араласқан теміржолшының өнері
Қандайда бір ұлт немесе ұлыс болсын бауырына басып, төріне шығарып, өзіне жақын тартқан, көңілі дархан халқымыздың қадір-қасиетін ардақ тұтып, қыз алысып, қыз берісіп, құда-жекжат, дос болып, етене араласып кеткен өзге ұлт өкілдері елімізде жетерлік. Мәселен, тараздық теміржолшы Мұстафа Машраповтың ұлты қазақ болғанымен, анасы Анна Андреевна неміс қызы, әкесі Әмірбектің шешесі Урзапия – татар қызы екен. Ал өзінің жұбайы Сағынбүбі қырғыз қызы...
Мұстафа Машрапов теміржолдағы еңбек жолын өткен ғасырдың 89-шы жылы бастапты. «Әскерден жаңа оралған кезім, жасым жиырма бірде, көрші Түлкібас ауданында Састөбе станциясында жұмыс істеп бастадым» деген Мұстафа аға онда жеті ай ғана еңбек етіп, жазу-сызудан хабары бар ҚазМУ-дің қазақ тілі мен әдебиеті факультетінің сырттай бөліміне құжат тапсырып, оқуға түсіп кетіпті. Содан соң Алматы қаласына қоныс аударып, тұратын жатақхана керек болғандықтан, студенттердің құрылыс жасағына кіреді. «ҚазМУ қалашығында «Алатау» деген жатақхана болатын. Сол жерден орын алу үшін сонда жұмысқа кірдім. Онда бір жарым жыл жұмыс істеп, 1983 жылдың жазында теміржолға қайта барып, вагон қараушы болып жұмысқа орналастым» дейді.
Тәуелсіздіктің алғашқы жылдарында, 1994 жылы қолына филолог деген табақтай диплом алып туған жерге оралған жас жігіт ендігі өмірін өз мамандығымен байланыстыруды ойлап, мектепке қазақ тілі мен әдебиетінің мұғалімі болып жұмысқа тұрады. Тараз қаласындағы №49 мектепке қазақ тілі мен әдебиеті пәнінің мұғалімі болып орналасып, тәп-тәуір ұстаз болып, орта сыныптарға сабақ беріп жүрген. Негізгі мамандығы да сол емес пе? Алайда, сол жылдары орын алған экономикалық күрделі ахуалға байланысты мұғалімдердің жалақысы айлап, жылдап берілмей кеткен соң бүл кезде үйленіп, бала-шағасының басы құралып қалған жас отбасыға қиын тиеді. «Бала-шағаны асырау керек, қарыз көбейіп кетті. Сондықтан «көрген жерде ауыл бар» деп қайтадан өзім білетін теміржолға ат басын бұрдым да біржолата тұрақтап қалдым» дейді Мұстафа Машрапов сол бір қиын кезді еске алып.
Теміржолда тапжылмай ұзақ жыл еңбек етіп, тек соңғы жылдары ағамыздың денсаулығы да сыр бере бастаған соң Шайқорық станциясындағы Вагон дайындау пунктіне слесарь болып ауысады. «Жұмыс қиын емес, вагондардың сынып қалған құрылғыларын дәнекерлейміз, серіппелерін ауыстырамыз, тетіктерін жөндейміз. Өзіме ұнайды, өмірімді шойын жолсыз, вагондардың иісінсіз, пойыздардың дүрсілінсіз елестете алмаймын, аманшылық болса осы жерден зейнетке шығармын» деп ағынан жарылды кейіпкеріміз.
Мұстафа Машрапов әзіл-шыны аралас «кәсібім – теміржолшы, хоббиім – өлең жазу» деп бекер айтпайды. Өлеңдері поэзияның барлық талаптарына сай келіп тұр, ұйқастарын балталасаңыз да бұза алмайсыз, буындары төрт аяғын тең басқан жорғадай. Өзі – екі кітаптың авторы. Ең алғаш 2006 жылы тырнақалды жыр жинағы жарық көріпті. «Қиялдың қанатында өмір сүрдім» деген кітабы оқуға жеңіл, мазмұнды, лирикаға толы.
«2013 жылы балаларға базарлық жасағым келіп, бір кітап жаздым, «Жұмбақтар жорамалы» деген. Ішінде 127 жұмбақ бар. Қазіргі таңда тағы бір кітап дайындап отырмын. Оның аты «Жүрек көзі» немесе «Жұмылмайды махаббаттың жанары» деп аталады. Мұны былтыр алпыс жасқа толған мерейтойымның алдында шығарамын ба деп ойлап едім, үлгермедім.
Енді биыл баспаға беремін» дейді теміржолшы. Кезінде теміржолда, облыста өткен талай өнер сайыстарына қатысып алған жүлделері де жетерлік. «ҚТЖ» ҰК» АҚ президенті Асқар Маминнен алған дипломы да бар. Бойында қазақтан бөлек, неміс, татар сынды бірнеше ұлттың қаны араласқан ағамыздың «неге сарысың?» дегендерге жауабым» деп оқып берген өлеңі естен шықпай жатталып қалыпты...
Бұл неге сары десеңіз,
Немістің қызы – шешеміз.
Орысша жөн сұрасып,
Қазақшаласып кетеміз.
Бұл неге сары десеңіз,
Татарға жиен әкеміз.
Нағашы етіп татарды,
Басталған біздің қатеміз.
Болғанмен сары түр-өңім,
Тілім мен ділім, тілегім,
Намысым, тәлім-тәрбием,
Тап-таза қазақ жүрегім.