Теміржолшы әулетінің үшінші буыны

Тараз теміржол көлік және коммуникация колледжінің студенті Нұрзат Қартаңбайды облыстық Шәкәрім оқуларынан кездестірдім. Қара өлеңнің оқу мәнерін тапқан, қоңыр даусының бояуы ерекше жасқа сүйсініп, әңгімеге тарттым.

Өнерден құралақан емес екені көрініп тұр. Бірақ болашақ таңдауы теміржол мамандығына түсіпті. Студенттер арасында топ жарып, жеңіске жеткен жас өреннен мұның сырын, яғни теміржол саласын неге таңдағанын сұрадым.  

– Теміржолшы – біздің атакәсібімізге айналған кәсіп. Одан бас тартуға бола ма?! Мысалы менің нағашы атам Қалпақбай Сүйесенов – еңбек жолын кешегі кеңес үкіметі тұсында бастаған, бүгінде Шығанақ станциясының басшысы, келесі жылы теміржолдағы еңбек жолына 43 жыл толады, ата-анам да нағыз теміржолшылар, ағам Бекзат, мен – үшінші буынбыз, – деді Нұрзат мақтанышпен.

Шығанақ – Балқаш көлінің жағасындағы станция. Елді мекенде 800-ге жуық отбасы тұрады. Негізгі табыс көзі – балық шаруашылығы мен теміржол. Сондықтан жергілікті халық арасында су жағалаған мен жол жағалағанның өзегі талмайды деген мәтел бар.  

Жанар Қалпақбайқызы да әке жүрген соқпақты жалғап, теміржол саласында жұмыс істеуге келгенде уыздай жас қыз екен. Теміржолдың қос рельсі оның еңбек және өмір жолы болып қатар өріліпті. Өмірлік серігін де осында кездестірген. Өзі Шығанақ станциясында кассир, күйеуі Нұрлан Шуанов Бурылбайтал станциясында кезекші болып еңбек ететін ерлі-зайыпты тәрбиелеп өсірген ұлдары да ата-ана жолын жалғап, теміржол саласын таңдады. Бекзат Жамбыл теміржол колледжін бітіріп, бүгінде Шу жол дистанциясында жұмыс істейді. «Мен де теміржолшылар әулеті деген атқа кір келтірмей, адал еңбек ететін боламын», – деп ой бөлісті әулеттің үшінші буынының өкілі, бүгінгі студент, ертеңгі теміржолшы Нұрзат.